In april 2018 organiseerde de Celebranten Opleiding van het praktijkcentrum Zingeving & Professie aan de Universiteit voor Humanistiek een symposium over rituele betekenissen in de huidige tijd. Tijdens dit symposium presenteerde ik als spreker mijn visie op het beroep van celebrant en namen wij, de eerste jaargang celebranten, ons certificaat in ontvangst.
Een gedicht van Reinold Kuipers: De Straatmaker, vormde de leidraad voor mijn presentatie; ik vond het in een dichtbundeltje uit 1949 met de titel ‘De Muze en het Ambacht’. De titel sprak me direct aan: die vormt voor mij namelijk de volmaakte samenvatting van ons beroep als celebrant.
Enerzijds de muze, die staat voor creativiteit, goede invallen en inspiratie – en dat is bij ons
geen goddelijke inspiratie, maar humanistische inspiratie. Anderzijds het ambacht, dat verwijst naar het concrete, praktische handelen van de celebrant bij het voltrekken van een ritueel.
Met de dichtregels als uitgangspunt ging ik op zoek naar de overeenkomsten en verschillen tussen de celebrant en de stratenmaker. Ik verwees naar het stilstaan van de tijd bij het voltrekken van een ritueel, de onverdeelde aandacht tijdens het uitvoeren ervan. De rol van taal en tekst, maar juist ook van handelen. De betekenis van levensbeschouwing en reflectie op het werk van een ritueelbegeleider. Het samenvallen met je werk. Het aanspreken van alle zintuigen.
Ik verweefde het gedicht en mijn presentatie met een zintuiglijk, verbindend ritueel voor de aanwezigen. Het gedicht en een bewerkte versie van mijn presentatie vind je als pdf in Maaikes Minibieb.
