Iemand verliezen die ervoor kiest niet verder te leven. Het zal je maar overkomen als familielid, vriend of vriendin, collega of professional. Bijna niemand kan zich voorstellen hoe je dit verlies ervaart en met welke vragen je achterblijft. Bijna niemand weet hoe je je voelt en hoelang zo’n gebeurtenis je leven kan blijven beïnvloeden.
Ook ik wist dat niet, toen ik betrokken raakte bij een herdenkingsbijeenkomst voor nabestaanden van suïcide. Deze bijeenkomst, Een dood die je niet meer vergeet, ontstond op initiatief van de Stichting Huis van de Mens Groot Amsterdam, het Humanistisch Verbond en de Coalitie van Betekenis tot het Einde, in samenwerking met de Protestantse Kerk te Amsterdam en het drugspastoraat Amsterdam.
Over het ontwerpen van ritueel tijdens deze herdenking schreef ik een blog, dat je hier kunt lezen.
